Precies 4 weken nadat de eerste koppeling was geweest zou er een echo gedaan worden. Vandaag was die dag. In eerste instantie was die om 9 uur vanmorgen geplant maar door een crematie die tussendoor kwam werd deze verplaatst naar 2 uur vanmiddag. Wat kan het leven ook tegenstrijdig zijn.

Vol verwachting liepen we het kamertje in bij de dierenkliniek. Abby was niet helemaal op haar gemak maar dit keer was ik goed voorbereid en had ik een zakje vlees meegenomen. Haar buik moest een klein stukje kaal gemaakt en daarvoor moest ze even op haar zij gaan liggen.

Met omkoperij lukte het erg goed en leek ze helemaal niet te merken dat de tondeuse aan ging en op haar onderbuik geplaatst werd. Vervolgens deed dierenarts Cyrille gel op haar buik en daar keek Abby even van op. “Niet belangrijk”, zal ze gedacht hebben en keek met èèn oog naar mij en èèn naar het zakje voer wat naast haar kop op de tafel lag. “Laat dat voer maar komen.” Dit schrijvende stel ik me een prinses voor die op een ligbank gevoerd wordt door een dienaar.

Het echo apparaat werd op haar buik geplaatst. In eerste instantie werd er gezocht naar de blaas vanwaaruit er verder gekeken werd naar de baarmoeder. Maar er was helemaal niks te zien. De moed zonk al een beetje in mijn schoenen en nadat ze met 5 minuten nog niks gevonden had wist ik het ook niet meer. Ze slaapt wel heel veel. Ze werd toch iets ronder?! En haar flank was ook al ietsjepietsje dikker geworden. Ik als baas kon dat al een beetje zien. Of beeldde ik het me in? Het zou natuurlijk kunnen dat ze iets dikker word nu ze vers vlees bij haar brokken krijgt. En ze krijgt wat vaker kippennekjes erbij. Misschien is het wel een schijndracht. Ik weet het niet. Met heel veel pech is ze leeg gebleven. Dat zou toch zo ontzettend balen zijn!

Maar goed, het kan ook zo zijn dat ze pas na een aantal dekkingen ‘ontvangen’ heeft en het nu nog simpelweg nog niet te zien en te voelen is. Of dat het een heel klein nestje is. De toekomst zal het leren. Over 10 dagen terug komen zei Cyrille, in de hoop dat er dan wel wat te zien is. We wachten nog even gespannen af.
Op dit moment heb ik wel een beetje een leeg gevoel. 17 maart om 10 uur ga ik weer met Abby heen en hoop jullie dan beter nieuws te kunnen geven…