Is een Saarlooswolfhond wel geschikt voor mij?
Dit is een lang verhaal, maar we raden je aan het aandachtig te lezen als je de aanschaf van een Saarlooswolfhond overweegt. Maar alleen lezen is niet voldoende. Ga ook eens kijken bij verschillende eigenaren. Pas dan krijg je een goede indruk van deze hond, hoewel veel Saarlooswolfhonden zich wat anders (gereserveerder) zullen gedragen met een onbekende in de buurt. Of ga eens mee met een wandeling. Je zult dan zelf ervaren hoe zijn karakter is. Stel jezelf daarna de vraag of een Saarlooswolfhond wel geschikt voor je is. Of beter nog: ben jij wel geschikt voor een Saarlooswolfhond?

Iedereen zal het met ons eens zijn dat een hond geen wegwerpartikel is dat je inruilt voor wat anders als het niet meer bevalt. Een eventuele keus voor een Saarlooswolfhond moet je dus zorgvuldig overwegen. Wij willen je van onze kant helpen met zoveel mogelijk informatie om later teleurstellingen te voorkomen.

Want een Saarlooswolfhond is niet altijd gemakkelijk en het is een slechte reden de hond aan te schaffen alleen omdat hij zo mooi is. Respect en begrip voor zijn karaktereigenschappen, zijn kwaliteiten en – vooral – zijn beperkingen, dienen voorop te staan. Als je kiest voor een Saarlooswolfhond kies dan met heel je hart, maar ook met je verstand. Dat geldt voor elk ras, maar zeker voor de Saarlooswolfhond.

Zelfstandig karakter
Een zelfstandig karakter. Het klinkt leuk, maar die eigenschap is voor veel hondenliefhebbers toch moeilijk te accepteren. De meeste mensen vinden het normaal als een hond gewoon gehoorzaamt. Hij mag wel eens een beetje eigenwijs zijn, maar het moet niet te gek worden. De Saarlooswolfhond zit anders in elkaar. Hij gehoorzaamt wel (als hij met veel tijd, zorg en aandacht is opgevoed), maar een Saarlooswolfhond is nooit en te nimmer slaafs aan de baas. De will-to-please die voor sommige rassen zo kenmerkend is, ontbreekt volledig bij de Saarlooswolfhond. De hond wil altijd en overal zelf de omstandigheid inschatten waarin hij zich op dat moment bevindt en zelf controle houden over zijn situatie. ‘Gevaar’ – ook al is dit in de ogen van de baas totaal onschuldig – wordt altijd gemeden. Daar doet een echte Saarlooswolfhond geen enkele concessie aan. Ook niet aan de baas! Het is volstrekt zinloos de hond in zo’n situatie tot gehoorzaamheid te dwingen. Dat werkt alleen maar averechts. Laat dit aspect van het karakter van de Saarlooswolfhond goed tot je doordringen! Wil je een hond die onder alle omstandigheden gehoorzaamt, zoek dan een ander ras. Als waakhond is hij ook al niet geschikt, behalve dat zijn imposante uiterlijk ongewenste bezoekers kan afschrikken. Een Saarlooswolfhond neemt liever de benen als het menens wordt! De baas mag het dan verder alleen opknappen, die is immers de alfa!

Handenbinders
Spelen wil een Saarlooswolfhond graag. Maar spelen met een volwassen Saarlooswolfhond betekent dat je al snel onder de striemen, schrammen en blauwe plekken zit! Een balletje wordt hooguit 2 keer opgehaald, dan is de lol er wel af. Voor de hond dan. Te saai! Vraag je in alle eerlijkheid af of dit jouw hond is in jouw situatie. Ben je in staat een wolfhond op te voeden en te houden? Een wolfhond is heus wel op te voeden, maar het kan soms moeizaam verlopen. Heb je de rust, de zelfbeheersing en het doorzettingsvermogen om daarmee om te gaan? Aarzel je? In dat geval is ons advies: begin er niet aan! Maar als je antwoord nog steeds volmondig “ja” is, lees dan door.

Betrouwbaar, eigenzinnig en aanhankelijk
Is het dan alleen maar kommer en kwel met onze honden? Nee hoor, gelukkig niet! Eén ding krijg je van een Saarlooswolfhond in grote hoeveelheden: een nauwelijks te begrijpen, ongelooflijke aanhankelijkheid. En dat zonder enige slaafsheid of onderdanigheid. Er is ook geen spoortje van agressiviteit te ontdekken in het ras. De Saarlooswolfhond is zeer betrouwbaar, ook met kinderen (maar laat nooit een kind alleen met een hond, dus ook niet met een Saarlooswolfhond, hoe betrouwbaar hij ook is!) Het is een mooie hond om te zien, met natuurlijke, nog ongerepte instincten, een mooi masker en een schitterende vacht. Het licht dansende gangwerk dat hij rechtstreeks van de wolf heeft meegekregen is voor de ware liefhebber om van te watertanden.  Een schouwspel overigens, waar iedere hondenliefhebber ademloos naar zal kijken. Deze eigenschappen die nog dicht bij de natuur staan, samen met zijn onafhankelijkheid, zijn eigenzinnigheid en zijn enorme aanhankelijkheid maken de Saarlooswolfhond voor de echte liefhebbers zo onweerstaanbaar.

Kwaliteiten en beperkingen
De Saarlooswolfhond is naar onze mening alleen maar gebaat bij een eerlijke en open voorlichting over zijn gedrag en karakter. Daarmee willen we teleurstellingen bij de toekomstige eigenaar zo veel mogelijk voorkomen. Aan een gefrustreerde eigenaar met een hond die niet aan zijn verwachtingen voldoet, heeft niemand iets.

Jachtinstinct
In deze voorlichting past ook de informatie dat het jachtinstinct van de Saarlooswolfhond bijzonder sterk is ontwikkeld. Houd bij wandelingen in de natuur de hond altijd goed in de gaten. Met lange en geduldige trainingen is een Saarlooswolfhond wel enigszins onder appèl te krijgen, maar als hij eenmaal de jacht op wild heeft ingezet, laat hij zich vrijwel niet meer terugroepen (dat geldt overigens niet alleen voor dit ras!). Reken dit de hond niet aan, hij reageert immers alleen op zijn instinct en kan dus niet anders reageren als dit instinct hem ingeeft: jagen, nu! Een hond denkt niet na, hij kan niet nadenken zoals mensen dat doen. Houd de hond dus aangelijnd waar het moet.

Gauwdieven
Elke eigenaar van een Saarlooswolfhond heeft het wel eens meegemaakt: op onverklaarbare wijze is het stukje vlees ineens verdwenen dat een minuut geleden nog op het aanrecht lag. Men zag in al deze gevallen een likkebaardende Saarlooswolfhond snel het hazenpad kiezen. En geen spoortje van berouw, hoor! De meeste slagers zijn erg tevreden over deze eigenschap van ons ras. Een echte Saarlooswolfhond wil inderdaad graag behulpzaam zijn om de omzet van de plaatselijke slager te verhogen.

Wolf of hond
De Saarlooswolfhond is een hond. Weliswaar stroomt er wolvenbloed door zijn aderen en een aantal aspecten in zijn gedrag komen rechtstreeks voort uit zijn verre voorvader de wolf, maar toch is de Saarlooswolfhond ‘gewoon’ een hond. De Saarlooswolfhond is echter geen hond voor iedereen, dat zal inmiddels wel duidelijk zijn. Het is een hond voor de echte liefhebber die zijn kwaliteiten en beperkingen op juiste waarde weet te schatten. De hond heeft nog eigenschappen die dicht bij de natuur staan. Wie dat kan waarderen, heeft aan de Saarlooswolfhond een kameraad voor het leven.

Controle houden
We hebben het al even aangestipt. Het rastypische instinct om bij vermeend gevaar te vluchten in voor hem onbekende situaties is een goed voorbeeld van wolfachtig gedrag.  Vluchtdrift is net als aanvalsdrift essentieel voor het overleven in de natuur. Maar ook het karakter van de herder komt tot uitdrukking in het ras. Een Saarlooswolfhond wil altijd controle houden over een onbekende situatie waarin hij zich bevindt. Vrijwel elke Saarlooswolfhond wil dit doel bereiken door weg te lopen om van een afstand de zaak te beoordelen. Maar als de hond hierin wordt beperkt, bijvoorbeeld omdat hij is aangelijnd, wordt het vaak verward met angstig gedrag.

Roedelinstinct
We hebben het al gehad over het sterke jachtinstinct van de Saarlooswolfhond. Daar komt nog wat bij: het sociale karakter van de hond, dat wil zeggen zijn enorme binding met de eigen roedel, dus het gezin of de personen waarmee hij opgroeit. Dit gedrag kan op iemand die het ras niet kent als bijzonder overdreven overkomen. Maar ook deze eigenschap komt van de wolf. Een wolf voelt zich eenzaam en verlaten zonder zijn roedel. Het levert voor hem sterke, instinctieve onrustgevoelens op.
Dit heeft een praktische kant. De strijd om in de vrije natuur te overleven is immers veel moeilijker voor de individuele wolf zonder roedelgenoten. In de Saarlooswolfhond is dit instinct ook sterk aanwezig. Alleen in de geborgenheid van zijn roedel kan de Saarlooswolfhond een gelukkig bestaan leiden. Dat betekent dat de hond om die reden niet lang alleen gelaten mag worden; hij zal in zo’n situatie veel stress ontwikkelen. Een goed getrainde en opgevoede Saarlooswolfhond kan best wel een paar uurtjes alleen thuis zijn, maar dat moet hem rustig en met veel geduld worden bijgebracht. De tijden van afwezigheid moeten langzaam worden opgevoerd, zodat de hond erop leert te vertrouwen dat de baas altijd weer terugkeert. Het is onverstandig om de hond een hele dag alleen te laten en het lijkt bijna op dierenmishandeling om hem een dag of langer op te sluiten in een kennel. Veel Saarlooswolfhonden zullen hier totaal van overstuur raken en alles op alles zetten om uit te breken.

Overlevingsinstinct
Wolven blaffen nauwelijks. De meeste Saarlooswolfhonden ook niet. Bij onraad produceert de hond een zacht “hoestend” geluid. Dit gedrag is goed te begrijpen. De mens beschouwde de wolf eeuwenlang als concurrent in de voedselketen en heeft stelselmatig en fanatiek geprobeerd alle wolven uit te roeien. In Nederland en in veel andere Europese landen is dat ook gelukt. Als er in de buurt onraad dreigt is het als wolf dus niet zo slim met veel kabaal te laten weten waar je zit. Dit overlevingsinstinct zit ook diep in de Saarlooswolfhond verankerd. Niets ontgaat ze. Een deurbel is overbodig met een Saarlooswolfhond in huis, maar hij informeert je op een subtielere manier over bezoek aan de deur dan de meeste andere honden zouden doen.

Geen werkhond
Het is ook de wolf in hem die deze hond totaal ongeschikt maakt als werkhond. Hoewel de Saarlooswolfhond een roedeldier is, beschikt hij over een ijzersterke wil. Natuurlijk is hem door training best het nodige te leren, maar hij zal alleen uit eigen vrije wil gehoorzamen. Slaafsheid is hem volkomen vreemd. De baas mag dus nooit onvoorwaardelijke gehoorzaamheid verwachten. Pakwerk of politiewerk, dat bij de Mechelse of Duitse herder de gewoonste zaak van de wereld is, laat het karakter van de Saarlooswolfhond niet toe. De aanvalsdrift is niet aanwezig. Het zit er gewoon niet in. Dat wil zeggen dat de hond een commando om aan te vallen niet zal begrijpen. Zoiets druist helemaal tegen zijn karakter in.

Altijd terughoudend
Een goed gesocialiseerde en uitgebalanceerde  Saarlooswolfhond is niet angstig of nerveus, maar de hond zal wel altijd voorzichtig zijn in onbekende situaties of met onbekende personen. De ene hond is veel terughoudender dan de andere, maar benadering door vreemden zullen de meeste Saarlooswolfhonden niet op prijs stellen. De hond zal zich dan liever terugtrekken. Een vreemde moet de benadering zeker niet willen forceren! Dit werkt averechts en zal alleen maar tot een nog grotere terughoudendheid leiden en ten slotte zelfs tot de vlucht van het dier.

Lichaamstaal
Een belangrijk element in de communicatie tussen honden is lichaamstaal.  Door zijn natuurlijke instincten, die nog sterk in het ras aanwezig zijn, en door zijn natuurlijke bouw, is de Saarlooswolfhond als geen ander ras in staat om andere honden de juiste lichaamstaal te tonen. Die lichaamtaal kan op ons mensen soms als zeer overdreven overkomen. Zoals het tonen van onderdanigheid. De oren plat in de nek, de staart tussen de poten, het lichaam in elkaar gedoken (soms zelfs met de buik over de grond kruipend) en de bek van de ranghogere hond likkend: zo toont een Saarlooswolfhond zijn onderdanigheid als het moet. Er kan geen misverstand over bestaan. Ook dominantie wordt zeer overtuigend getoond.  De oren gaan recht naar voren, de staart staat als een vlag in de lucht, het lichaam wordt zo hoog mogelijk gemaakt en de haren op rug en nek staan recht overeind. Letterlijk geen hond die dit signaal verkeerd zal interpreteren. De Saarlooswolfhond kan heel goed samenleven met andere honden en – als ze er als pup mee opgroeien – ook met andere dieren (bv. katten) in huis. Overigens kunnen volwassen Saarlooswolfhondreuen tijdens het uitlaten of een wandeling soms dominant reageren op andere reuen. Ook teven kunnen dit gedrag vertonen. Altijd oppassen dus. Dit is trouwens ook bij volwassen reuen en teven van andere rassen het geval. Zelfs een dwergteckel kan dominant uit de hoek komen. Met lichaamsgrootte heeft dit niets te maken. Alles met hormonen.

Loopsheid
Teven worden over het algemeen één keer per jaar loops, net als wolvinnen, maar sommige Saarlooswolfhondteven worden gewoon als andere teven twee keer per jaar loops. Als reactie op de domesticatie? De loopsheid kan soms vrij lang duren, maar ook hier zijn er weer uitzonderingen op de regel. Om en nabij de 23 dagen is echter een normale tijd voor de loopsheid.

Een roedel in huis
Alweer is de Saarlooswolfhond naar onze mening gebaat bij een eerlijke voorlichting. Een punt om serieus bij stil te staan. We bedoelen dit. Als een eigenaar eenmaal gefascineerd is door een bepaald ras, wil hij vaak meerdere honden van dat ras. Bij de liefhebber van de Saarlooswolfhond is dat niet anders en op zich is daar niets op tegen. Als het blijft bij een reu en een teef is er eigenlijk nooit een probleem. Behalve als de teef loops is, want dan zal de reu op het hoogtepunt van de loopsheid desnoods de deuren uit het huis breken om haar te kunnen dekken. Als zo’n dekking niet is gewenst moet je maatregelen treffen om die twee een poosje gescheiden te houden. Maar dat is weer een heel ander verhaal. Komen er meer teven of reuen in huis, dan moet je je terdege bewust zijn van een aantal zaken. Bedenk weer dat een Saarlooswolfhond een hond is met sterke, natuurlijke instincten. In een roedel wolven gaat het erom wie de leider is. Leiders noemen we alfa’s. Maar dat leiderschap krijgen de alfareu en de alfateef niet cadeau. De alfareu moet zijn leiderschap consolideren en zijn leiderscapaciteiten blijven bewijzen tegenover de overige roedelleden, die dit leiderschap moeten bevestigen. Hetzelfde geldt voor de alfateef. De honden kunnen niet anders, het is hun instinct! Het is van levensbelang voor de soort.

Alfapaar
Alleen het alfapaar (dus het sterkste, gezondste, dominantste en meest succesvolle paar van de roedel) mag hun genen doorgeven aan de volgende generatie. Heb je een volwassen reu in huis, dan zal hij niet toestaan (niet kunnen toestaan, want zijn instinct staat het niet toe) dat een andere, ongeveer gelijkwaardige reu zijn leiderschap gaat betwisten. Dat zal gegarandeerd problemen geven. We hebben het hier niet over een reu die zijn dominante positie tegenover een ondergeschikte, jonge reu bevestigd wil zien. Ook dat gaat met veel gegrom en vertoon van macht gepaard, maar na afloop is er  meestal niets te zien, hooguit een schrammetje. De onderdanige lichaamstaal van de reu die zijn ondergeschiktheid toont, zorgt voor een instinctieve bijtrem bij de dominante reu.

Reuen
Maar als twee volwassen Saarlooswolfhondreuen daadwerkelijk het gevecht om de dominantie aangaan, wordt het een ander verhaal. Het gebeurt bliksemsnel en het kan er bijzonder hard aan toegaan. Anders dan in de vrije natuur, heeft het dier dat het onderspit dreigt te delven, geen mogelijkheid om te vluchten. Denk aan de  enorme kracht en het geweldige uithoudingsvermogen van de Saarlooswolfhond. Twee reuen (ook van een ander ras!) die elkaars leiderschap betwisten en het gevecht aangaan, kunnen elkaar verschrikkelijke wonden toebrengen. Dit is geen van beide dieren aan te rekenen, zij volgen immers ‘gewoon’ hun instinct. In principe sta je daar als baas volkomen machteloos tegenover. Het zal niet de eerste keer zijn dat een van de reuen om die reden moet worden herplaatst. Dat is altijd een bijzonder emotioneel gebeuren, want scheiden van zijn roedel is voor elke Saarlooswolfhond een ramp. Ook voor de eigenaar! En niet alleen voor hem of haar, maar ook voor bijvoorbeeld de kinderen, die natuurlijk veel van beide dieren houden. Het is dus niet verstandig een volwassen herplaatsreu erbij te nemen als je al een volwassen Saarlooswolfhondenreu hebt. Ook niet als je al een reu hebt en je er een pup (een reu) bijneemt. De eerste jaren gaat het nog goed, maar als de pup geslachtsrijp wordt en als het leeftijdsverschil met de andere reu te klein is, kan het helemaal misgaan. Het kan soms goed gaan, maar het is meestal een gok. Bij twee (min of meer) gelijkwaardige reuen zal op een dag de één willen weten wat zijn positie in de roedel is en daarom de ander zijn dominantie betwisten. En die dag komt voor het baasje meestal als een donderslag bij heldere hemel.

Teven
Teven zijn, net als reuen, zeer aanhankelijk voor het baasje en de overige huisgenoten. Maar vergis je niet! Heb je meer dan één volwassen teef in huis dan zal de dominante teef niet toestaan (alweer: niet kunnen toestaan, want haar instinct staat het niet toe) dat een lager geplaatste teef een hogere rang krijgt of opeist. Hier is echt geen plaats voor discussiegroepjes. In de belevingswereld van de Saarlooswolfhond is er maar één alfateef in de roedel. Punt uit! De problemen kunnen zich bijvoorbeeld voordoen na de geboorte van pups van de ranglagere teef die daardoor een status krijgt die haar in de ogen van de dominante teef niet toekomt. Teven staan erom bekend dat zij bij de bepaling van de dominantie nog feller kunnen zijn dan reuen. Onderlinge dominantiegevechten kunnen dan ook bijzonder fanatiek verlopen. Onderschat de kracht en het fanatisme van rivaliserende teven niet! Het is geen pretje om mee te maken dat jouw teef, die altijd zo aanhankelijk en lief was voor alles en iedereen, plotseling verandert in helse furie tegenover jouw andere teef. Pas dus op en denk heel goed na. Voor je het weet heb je rivaliserende roedels in huis (of een uitgestoten hond) die constant gescheiden moeten blijven om ernstige ongelukken te voorkomen. Dan is de lol er gauw af. Een situatie met alleen maar verliezers. Ook hier geldt: voorkomen is beter dan genezen.