4 weken zijn de pupjes van Oona en Taru alweer.
De bezoekjes beginnen te lopen en de meeste van de nieuwe pup-eigenaren hebben we al in het echt mogen ontmoeten. Dit ging eerst via Whatsapp beeld-telefoneren of Skype.
De   vlees maaltijden nemen toe en Oona regelt zelf hoe vaak  de kleintjes nu mogen drinken. Ze speelt meer met ze en laat gelukkig weer steeds vaker toe dat er pupjes even komen sabbelen. Echte drinkmaaltijden doen ze nog maar een paar keer per dag.
Abby komt steeds vaker kijken en zelfs heel af en toe probeert ze wat mee te spelen. Ze doet dit zo zacht. Eerlijk gezegd neemt dit bij mij een stuk spanning weg aangezien Abby niet de makkelijkste is met vreemde pups. Zij was zelf voor haar eigen kroost wel altijd super zorgzaam maar kon vaak andere (wel wat grotere) pups en pubers niet zo goed uit staan.
De werpkist is inmiddels afgebroken. En de pupjes  zijn ook voor het eerst naar buiten geweest. Het was weer een hele beleving en het kroos heeft weer aardig wat bij geleerd.

Ook dit keer weer een  leuk samenvattend filmpje van de afgelopen week.

En weer zijn we een week verder.  Ik weet , het is cliché maar de tijd gaat heel hard.
Afgelopen week zijn de pups voor het eerst ontwormd. Dit was natuurlijk  niet heel leuk voor ze maar wel noodzakelijk.  Onze pupjes hadden geen wormpjes. Maar alle pupjes zijn vatbaar voor parasieten en wormen daarom is het van belang dit elke twee weken te doen als ze klein zijn.
Twee dagen daarna voor het eerst pens gegeten. Het ging erin als pap! Smullen voor hun maar ik ga er zowat van over mijn nek. Wat stinkt dat spul! Maar het is licht verteerbaar en lief voor de buikjes om te wennen aan vast voedsel dus ik heb het er wel voor over. Daarbij vind ik het heel belangrijk dat na een  ontworming  de pups een probiotica krijgen om de balans in de darmen weer terug te krijgen.

Hierbij ook weer een  waanzinnig filmpje van de afgelopen week!!

Inmiddels zijn ook alle namen bekend en welke pup welke naam krijgt. Hier komen ze…

Pupje Rood – Look-O-Look

Pupje Bosbruin – Daim

Pupje Roze – Chupa Chups

Pupje Groen – Vicks

Pupje Paars – Wybert

Pupje Blauw – Rolo

Pupje Oranje – Skittles

We zijn inmiddels een week verder.  Alle pups zijn  met 8 dagen in geboorte gewicht verdubbeld. Ik krijg geen genoeg van in de werpkist te kijken en het huis houden schiet er nogal bij in.
Gelukkig heb ik een lieve man die bijspringt waar nodig is.
De kinderen vinden het allemaal reuze interessant en ik moet Emma (bijna 3 jaar)  echt in de gaten houden bij de werpkist. Als ik niet oplet wil ze lekker bij de pupjes gaan liggen. Dat kan natuurlijk nog helemaal niet want die zijn nog veel te klein.

De afgelopen week begon wel met een stuk onzekerheid. We merkten aan Abby dat ze niet goed wist  wat ze met Oona aan moest. Kwam ze te dicht bij de werpkist kreeg ze een blik die zei, wegwezen hier. Was Oona uit de werpkist en wilde ze contact maken zagen we duidelijk dat Abby zich geen raad wist met de situatie en snauwde dan naar Oona.
In de loop van de week werd het gelukkig wel een stuk soepeler, ook al mag Abby alleen nog over het hekje  de werpkist inkijken. Buiten is ze enorm verzorgend naar Oona dus dat komt zeker goed.
Pupjes kwamen elke dag goed aan. De ene dag meer als de andere.  De een meer als de andere maar allemaal in een lijn omhoog.
Oona was in het begin nog iets onrustig en had veel last van naweeën.
Graven in de tuin gaf haar toch een ontlading dus hebben we het wolvenhol eerst maar afgezet zodat zij er niet in zou verdwijnen. Ze koos ervoor om een heerlijk nieuwe ligkuil onder de buxushaag te graven. We zagen haar zienderogen opknappen.
Toch vandaag even voor controle naar de dierenarts omdat haar oor wat rood ziet. Helaas heeft Oona oorontsteking waar ze toch wel erg last van heeft. En de buikwond van de keizersnede geneest toch niet helemaal goed dus heeft ze een kuurtje mee.
Verder gaat het allemaal van een leien dakje. Oona eet ruim 2 kilo vlees, krijgt daarbij volle yoghurt of kwark, geitenmelk, ei en anijszaad. Dit laatste  is goed voor de melkproductie. En dat kunnen we zien….

Een prachtig filmpje van de  bevalling kun je hier zien.

Een vooral errug saai filmpje met alleen maar slapende en drinkende pupjes kun je hier zien. Je ziet ze alleen wel groeien.

Soms gaan dingen niet zoals je verwacht. De natuur doet alles zoals zij zelf wilt. Zo ook in ons geval of eigenlijk in het geval van Oona…
Donderdag zakte de lichaamstemperatuur van Oona, dit betekende dat de bevalling binnen 24 uur zou beginnen. En ja hoor, mevrouw wilde naar buiten, haar wolvenhol in dat ze afgelopen week opnieuw ingericht had…
Mijn vriendin en mede fokster Philine kwam om mij te assisteren met de bevalling. Oona had wel weeën maar die zette nog niet echt door.
In de nacht van donderdag op vrijdag kreeg Oona wat heftigere weeën maar nog niet serieus genoeg.
In de loop van de vrijdag verloor ze de ‘prop’ en moest ze spugen. Alles zei dat het begin van het echte werk was begonnen. Om half 8 ‘s avonds begon Oona aan de ontsluitingsfase. Een uur later werd de eerste gigantische pup geboren. Achteraf zou dit ook de zwaarste van het nest zijn…

Helaas werd het daarna wat zwaarder voor Oona en werd om 22 uur haar tweede pup dood geboren. Dit soort dingen kunnen altijd gebeuren bij een bevalling en is echt niet leuk. Aan het pupje was niets te zien. Echt een prachtig perfect mannetje.
Een uur later kwam de derde gezonde bosbruine pup, een prachtig teefje. Het grappige was dat voor deze pup eerst de vruchtzak van een andere pup half naar buiten kwam en madame er gewoon langs ging. Even voordringen dus.

De blob (vruchtzak) bleef in tact buiten boord hangen. Oona verzorgde alle pupjes en ging slapen. De weeën stopte.
We gingen de tweede nacht in…
Om een uur of 3 wilde Oona drinken. De vruchtzak was inmiddels wel stuk gegaan maar mevrouw had nog geen weeën. Na overleg met de dierenarts heb ik een spuitje met wee-opwekker gehaald. Maar na een uur gebeurde er nog niks. Om 5 uur weer overleg met de dierenarts. Hij wilde haar zien en kwam langs. Er werd gevoeld dat er een pup ergens ver weg in het geboorte kanaal zat. Er werd opnieuw een spuit gezet waarna na drie kwartier een mooie kleine dame ter wereld kwam. Ik had na dat lange wachten eerlijk gedacht dat er geen leven in zat maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
En half uurtje later wilde Oona naar buiten om te plassen. En werd tijdens de andere boodschap zo een pupje in het lange gras gedeponeerd.
Om even voor acht kregen we weer een behoorlijke tegenvaller te verwerken. Weer een puntgaaf pupje kwam levenloos ter wereld. Oona had er heel hard op moeten werken dit pupje er uit te krijgen.
Na deze laatste pup stagneerde alles. Eerst werd er heel lang geslapen en waren de weeën echt op. We konden sowieso nog twee goed levende pupjes voelen dus niet direct noodzaak om in te grijpen.
Uiteindelijk hebben we om 11 uur een overweging moeten maken. Er kwam een vieze groene smurrie uit haar puppiegaatje (om het maar eens netjes te zeggen) dat we ons toch serieus zorgen gingen maken. Op dat moment hebben we weer overleg gehad met de dierenarts om nog een spuit te zetten maar dat voelde niet goed. Ik kon aan Oona zien dat ze het na zo’n lange periode en 6 pups gebaard te hebben het niet meer aan kon. Dan kun je een keus maken.. Opnieuw spuiten en misschien de rest van de pups dood ter wereld omdat ze te lang in vernauwing hebben gezeten. Het kan zijn dat ze dusdanig uitgeput is dat zij de pups die er zijn niet meer verzorgen kan. Of naar de dierenarts voor een keizersnede en hopen op nog een paar gezonde pups. Geen idee hoeveel er nog zouden komen ook dus de zware keus om toch voor een keizersnede te gaan was toch de beste in onze ogen.
Bij de dierenarts werd Oona getoucheerd wat normaal gesproken een wee zou moeten opwekken maar dit gebeurde niet. Ook de groene afscheiding beloofde weinig goeds. De OK werd voorbereid nadat een röntgenfoto gemaakt was. We konden nog 3 pupjes verwachten maar of ze zouden leven was een grote vraag. Conclusie van de dierenarts was dat Oona weeënzwakte had. Gewoon geen kracht meer dus was dit echt de beste keus.
Philine en ik moesten in de operatiekamer aanwezig zijn om de pups op te vangen en op te wrijven als ze er uit gehaald zouden worden. Best heel erg spannend allemaal. Bijna drie jaar geleden hebben we het zelfde klusje geklaard met de bevalling van Ziva (teefje van Philine en moeder van Oona) omdat er een grote dikke pup dubbel in het geboortekanaal lag. Lees hier meer…

Wel weer heel bijzonder om dit zo mee te mogen maken ook al had ik het liever op de natuurlijke manier gezien.
De operatie verliep vlot en moeiteloos werden de pups er uit gehaald. De dierenarts vond ze enorm. Ik kreeg de eerste en begon als een malle te wrijven. De tweede was voor Philine. Ze kregen een druppel en een spray op de snoet om goed bij te kunnen komen. We konden vrij vlot zien dat er genoeg leven in zat.
Tot mijn grote verbazing kreeg ik nog een pup in mijn handen gedrukt. Ik was er helemaal van uit gegaan dat we hier maar twee pupjes zouden over houden. Vieze groene smurrie betekend echt niets goeds dus dacht dat deze ook was overleden. Ook de dierenarts was echt oprecht verbaast dat nadat ik flink had gewreven riep dat ook deze pup leefde! Wauw!! Ze begonnen alle drie luidkeels te brullen. Echt een complete wolven serenade werd er gejoeld. Ik kon wel janken van geluk!
De pupjes werden herenigd met hun broertje en zusjes in de couveuse.

De arts was begonnen Oona dicht te maken wat natuurlijk een hele tijd duurde. Maar om kwart voor 4 mochten we dan eindelijk naar huis.


Nu is het zondag, we zijn weer een dag verder. De pups zijn allemaal goed gegroeid. Oona verzorgd de pups fantastisch, ze eet en drinkt goed. Natuurlijk slaapt ze heel veel en moet ze echt nog bijkomen van deze uitputtende dagen.

Oona is inmiddels 6 weken ‘onderweg’.
Ze begint al aardige vormen aan te nemen. Haar lijfje zegt heel duidelijk dat ze drachtig is.  Ronde strakke buik, melkklieren zetten op, vreetbuien of juist eten laten staan, ik heb van de week de pupjes kunnen voelen en af en toe kan ik heel subtiele bewegingen zien. Dus geen twijfel meer! Nog drie weekjes en dan weten we hoeveel, welke kleur, reutjes of teefjes er geboren worden.

De mogelijk is aanwezig dat er pups bosbruin zijn.
De eerste aanmeldingen komen al binnen.
Ben je geïnteresseerd in een pup neem dan contact met ons op via het contact formulier. Vertel dan iets over jezelf en de reden waarom je een Saarlooswolfhond zou willen.

Toen Oona eind februari loops werd besloten we om haar toch te laten dekken dit jaar. Ik ben zelf meer voorstander om vanaf 3 jaar een teefje te gebruiken maar dit was toch een idealer moment. Je weet namelijk nooit wanneer een teefje loops word en ik vind persoonlijk een herfst of winternestje niet handig.
Dus ruim 2 weken geleden was ze dekrijp. Dit wisten we omdat we haar progesteron hadden laten meten. We reisden op zaterdag 14 maart af naar Wijchen waar Taru op Oona wachtte. In eerste instantie had hij niet veel zin in Oona en was er even een moment waarop toch gekeken werd of een andere reu een betere keus zou zijn mocht er niet gedekt gaan worden.

Maar uiteindelijk kreeg Taru er toch eind van de middag ‘zin’ in…. Eerst een koppeling van 3 seconde en tien minuten later nog een koppeling van ruim 8 minuten.
Nu word het afwachten. Een spannende tijd breekt aan. En aangezien de echo gisteren in verband met het coronavirus is afgebeld door de dierenarts blijft het onzeker of het gelukt is. Wel hebben we een röntgenfoto gepland voor mei. Een paar dagen voordat ze moet gaan bevallen. Uitgerekende datum is 16 mei.
Voor nu zie ik dat ze wel veel verandert, erg aanhankelijk en vocaal, slechter eten en veel slapen. Maar ja dat komt ook voor bij schijndracht.
Ik hou jullie op de hoogte.

P.S. De maandag na de dekking ging het land op slot en werden we allemaal opgeslokt door de corona-maatregel. Hoe dit verder gaat zullen we moeten afwachten.
Voor iedereen is dit een moeilijke tijd. Take care, stay safe.

Klik hier voor een filmpje van het koppel.