Na het vorige bericht dat heel veel gedeeld is zijn er veel reacties binnen gekomen. Waaronder een die mij erg opviel omdat er alleen maar gevraagd werd waarom er geen interesse voor Joy was. Daarop begon het heen er weer gemail wat er toe leidde dat we gisteren bezoek kregen van mensen uit Oss.

Voor mij was de klik er al toen in een mail voorafgaand heel duidelijk was dat ze weten waar ze aan beginnen. Ze waren mee geweest met wandelingen en hebben met veel Saarlooseigenaren gepraat. Helaas stonden ze al ruim 2 jaar op een wachtlijst.

In het gesprek dat gisteren (zondag) plaats vond was ik om toen er gezegd werd dat Joy praktisch nooit alleen thuis zou zitten en ze gaan fietsen en hardlopen (als ze natuurlijk oud genoeg is). Ik ben ervan overtuigt dat Joy in het beste gouden mandje komt dat er bestaat.

Ziva gaat een stuk verder weg wonen maar heeft ook een baasje die haar liever gisteren als vandaag in haar armen mocht sluiten. Ik ben zo blij en opgelucht dat we deze zorg nu los kunnen laten.

De hondjes zelf hebben geen flauwe notie wat er voor hun verdere leven beslist word en spelen, groeien en ontwikkelen in nog steeds een rap tempo. Het beginnen al echte slungeltjes te worden. En ik heb het idee dat het grote puppen zijn. Ik zie ze met de dag centimeters groeien. Ook in karakter.

Meer schrijf ik over een paar dagen als ik misschien wat meer tijd heb. Vanavond de eerste keer avond 4 daagse lopen met Nessa…