We zijn nu inmiddels weer een week verder.

En wat groeien de pupjes als kool. Behalve Noor.

Met haar is het nog steeds het zelfde. Ik maak me een beetje zorgen om haar. Ze komt weinig aan en spuugt steeds vaker.

Daarom heb ik gisterochtend weer de dierenarts gebeld. In eerste instantie had ik gevraagd hem hier te laten komen maar nadat hij me terug belde en zei dat hij daar alles bij de hand had om haar goed te kunnen onderzoeken spraken we af toch maar daarheen te gaan. Noor was de afgelopen 24 uur maar 20 grammetjes aangekomen. Wel zijn haar oogjes nu verder open dan bij Ziva en Joy. Ook weet ze al een beetje hoe ze de werpkist uit moet kruipen. Het is een vlotte dame. Er zit meer dan genoeg levenslust in. En daarbij komt dat ze nog enorm sterk is ook.

De reden dat de dierenarts afgelopen vrijdag antibiotica en ontstekingsremmers had voorgeschreven had ermee te maken dat we voor de feestdagen zaten en er grote kans van was dat er, door het verslikken, er melk zou achterblijven in haar longen of keel. Dat kon ervoor zorgen dat ze keel/ longontsteking kon krijgen. Dat wilde de dierenarts voor zijn.

Daarbij krijgt ze nu probiotica om te zorgen dat haar darmflora goed blijft.

Eenmaal bij de dierenarts aangekomen keek hij met grote zorg met een tang achter in haar keeltje. Hij kon zien dat ze een klein gaatje in haar verhemelte heeft en dat daardoor de melk in haar neusje terecht komt. Het kan nu twee kanten op gaan. De ene kant is dat ze er overheen groeit en de andere kant is dat als het niet over gaat er een ingreep plaatsvind als ze iets groter is.

Op dit moment heeft de dierenarts gezegd dat we nog even door moeten gaan met de antibiotica en mogen stoppen met de ontstekingsremmer. Daarbij blijven we natuurlijk de probiotica gebruiken. Ook is zijn advies om van het weekend al met vast voedsel te gaan beginnen omdat ze zich daar minder snel in kan verslikken.

Na het schrijven van dit bericht was Noor inmiddels weer 40 gram aangekomen en geeft ze de oogjes vrijwel helemaal open. De andere twee doen het ontzettend goed. Ze zoeken contact met elkaar en Abby. Ik ben nog steeds trots op het moedertje die mij op dit moment leert op instinkt af te gaan.

Hier de link naar het filmpje. De oogjes gaan open en hier en daar kun je al goed een wolvenhuiltje horen.