In Abby haar buik word het steeds een beetje drukker. Ik kan de pupjes voelen bewegen en het gaat steeds krachtiger. Het is zo mooi om te zien hoe het leven ontstaat.
Abby is niet vooruit te branden en gaat niet meer veel mee wandelen. Ik probeer het wel hoor maar na een klein blokje te hebben gelopen gaat ze gewoon stil staan en geeft ze aan naar huis te willen. Ze heeft gisteren wat slijm verloren. Uit haar tepels komt ook al melk. Het gaat allemaal wel snel hoor. Voor we het weten is het zo ver. Volgende week donderdag (10 april) zit ze alweer op 63 dagen dracht. Het blijft dus nog even spannend.

Afgelopen zaterdag heb ik de werpkist opgehaald en madame slaapt er heerlijk in. Ook hebben we een stuk ‘anti-slip-zeil’ gehaald dat nu een deel van de huiskamervloer bedekt.

Zondag hadden we een bbq met vrienden van ons. De man van het stel (een beer van een kerel) word normaal gesproken uit geblaft en gegromd door Abby. Maar dit keer was het blaffen zo over en ging ze zelfs met hem staan kroelen. Het is toch ongelooflijk wat een zwangerschap met een hond kan doen.