Even voorstellen
Door Naomi de Boer – Straver.

Wij zijn Jochem en Naomi de Boer, beide 29 jaar. We wonen in Eerbeek, dat ligt op de Veluwe vlakbij Apeldoorn. Het is hier prachtig wonen en we komen dan ook regelmatig in het bos. Jochem werkt bij het Kadaster als ict’er. Hij gaat graag skeeleren en zit ook graag achter de pc te gamen. Samen houden we van films kijken. Ik (Naomi) ben huisvrouw en ben veel met de beestjes bezig. Ook zit ik graag met mijn handen in de grond te wroeten. In ons eigen atelier schilder, teken en knutsel ik graag. Twee keer in de week ga ik sporten, hetzij zwemmen, hetzij skeeleren. Ook train ik met de honden, dit is erg leuk en ik wil verder kijken of hierin nog iets ligt waar ik mijn ei in kwijt kan. We hebben nog geen kinderen maar er komen wel regelmatig kinderen over de vloer, ik vind dat in de hondenopvoeding kinderen essentieel zijn.

Gewapend met foto- en filmcamera gingen we regelmatig op stap met onze labrador Nessa (3 jaar jong). Eind zomer vorig jaar hadden we het gevoel dat we niet helemaal compleet waren. Als Nessa met een andere hond had opgetrokken en daarna weer alleen de tijd moest doorbrengen merkte we aan haar dat ze een maatje nodig had. Bij haar kattenmaatje (Mozart) vond ze niet wat ze nodig had. Want ravotten met een kat, tja, dat vinden ze niet zo leuk. Als ze een andere pup had gezien en mee had kunnen spelen, wat heel voorzichtig ging, was ze ’s avonds helemaal uit haar doen. Er moest dus een maatje bij komen.

De zoektocht begon. Wat wilden we eigenlijk. Ja, een hond maar wat voor één? Wat al snel bij ons vast stond was dat het een Nederlands ras moest worden. En dan ga je zoeken naar Nederlandse rassen. Je krijgt dan een mooi lijstje met de Drentse patrijs, Wetterhoun, Stabij, Kooiker, Markies, Smous, Hollandse Herder, Schapendoes en als laatste de Saarlooswolfhond. We hebben een tijdje naar die naam gestaard en hadden allebei zo iets van “Wat is dat nou dan? Ken jij dat ras?”.
En dan ga je spitten: Wat is een Saarlooswolfhond? Hoe ziet hij er uit? Wat is de rasstandaard? Wat is het karakter? Wat is de algemene gezondheid? Waar komt hij vandaan? Waar wordt hij gefokt? Is er een ras vereniging?

Toen bleek dat er twee rasverenigingen waren zijn we ze naast elkaar gaan leggen en al snel ging onze voorkeur uit voor de AVLS. De website was duidelijk. Veel informatie was er te vinden.
Na lid te zijn geworden van de AVLS gingen we op zoek naar een fokker in de buurt om vragen te kunnen stellen en de hond van dicht bij te begluren. Vooral na de AVLS dag konden we niet wachten. We zijn toen naar het gezellige Wijchen gegaan om Francis Timmerman te bezoeken. Daar hebben we de honden mogen zien en hebben we alle vragen die we hadden kunnen stellen. Jammer dat de pups toen net weg waren. We hebben er een hele middag gezeten en uiteindelijk ook gevraagd of wij wel geschikt zijn voor het soort (en dat kun je alleen zeggen als je al jarenlang ervaring hebt). We waren er wel over uit dat dit het soort was wat we wilden. Zo dicht mogelijk bij de natuur. Maar waren wij wel geschikt? Konden we het aan? En waren we bereid om meer tijd te steken in het ‘africhten’? We waren natuurlijk een labrador gewend en dit was toch echt even een tikkie anders.

Kort daarna kregen we te horen dat er in Hank een nestje werd verwacht uit Wolf en Zima. We zijn toen meteen in het toetsenbord gekropen en een mailtje gestuurd naar Nanda en Alex. Daar zijn we toen langs geweest en waren we echt verkocht. De eerste tijd was wel spannend want je moet maar afwachten of alles goed gaat, gezond is en er een teefje bij zit, daar ging namelijk onze voorkeur naar uit.

Van 4 op 5 december werd het nestje geboren en bleek er 1 teefje bij te zitten. Wat waren we blij toen bleek dat wij haar in onze roedel mochten opnemen. We willen namelijk in de toekomst één of meer nestjes fokken.

Ze heet Azrah Lingua di Terra del Lupo maar we noemen haar Abby. Ze  is nu al een paar maanden bij ons en het gaat best wel goed ondanks dat ze een hoop gesloopt heeft en nu haar kiezen aan het wisselen is. Op dingen kauwen vind ze erg leuk. En als ze ergens in wil bijten gebruikt ze gewoon Nessa haar poot, of wang, of nek, of staart. Die laat dat ook rustig toe. Af en toe grauwt ze wel terug maar niet overtuigend genoeg. De katten Mozart, Iwan, Suus, Puk en blinde Marie hebben haar inmiddels geaccepteerd.  Er word regelmatig naar Abby geblazen, vooral door blinde Marie. En af en toe krijgt ze ook een klap tegen haar snuit.
Ze moet nog een heleboel leren maar wij ook.

Elke week gaan we op woensdag samen met de buurjongen naar Bussloo (recreatiegebied). Daar word er lekker gerent, gegraven, in de modder geploeterd, gezwommen, gespeeld met een heleboel andere honden en net niet op de wal gepoept zodat het baasje niet op kan ruimen en de drollen lekker in het water dobberen. We kwamen er van de week voor de laatste keer want het hondenseizoen is vanaf 1 mei voorbij. Dan mogen de honden niet meer los en al helemaal niet meer in het water. We gaan voorlopig maar andere plekken zoeken waar ze wel kunnen zwemmen.

Bijna elke dag gaan we wel even het bos in. Heerlijk met het zonnige voorjaar. Maar nog niet uren want we willen niks forceren.
De honden kunnen niet zonder elkaar. Waar Nessa gaat, daar gaat Abby. Waar Abby gaat, daar gaat Nessa. Inmiddels weet Abby ook dat katten geen speelgoed beesten zijn. Mozart mag al zo nu en dan haar oren uitlikken. En samen slapen met de katten word ook steeds vaker gedaan.

Verderop in de straat woont een witte herder, Lotus. Zij is een weekje ouder dan Abby. Het is steeds meer te zien dat Abby een stuk groter gaat worden. Samen gaan ze naar puppycursus. Dat gaat heel erg goed. De eerste cursus hadden we goed afgerond met een prachtrapport. Nu doen we de vervolgcursus en ook dat gaan heel erg goed. Er word door de cursusleidsters bejubeld dat Abby zo vrij is voor een Saarloos. Ja, ze is erg enthousiast naar anderen. Maar dat kan ook komen omdat we Nessa hebben. Ze is (nog) niet schrikkerig of terughoudend maar ze zit nog niet in haar eerste pubertijd dus dat kan nog komen. We zijn overal op voorbereid.

Eens in de zoveel tijd maak ik een filmpje van de ontwikkeling van Abby en zet ik die op youtube. Is heel leuk om te zien. Ik zit me echt steeds weer te verbazen over hoe hard ze groeit. We maken een hoop foto’s en filmpjes omdat ze in ‘no time’ groot is. De tijd gaat ook veels te hard. Ik vraag wel eens aan Abby of ze ook een pauze knop heeft.